Als ik op maandag naar de groepspraktijk in Mortsel fiets, dan ben ik in mijn sas. Mijn fiets, de winterlucht, even mijn lijf laten werken voor ik een volle dag ga coachen.
Bovendien heb ik echt de hele weg fietspad. Pure luxe, zou je zeggen.
Wat gaan we morgen doen?
Volgende week?
Volgend jaar?
Waar kunnen we ons wassen?
Als heel ons land Hugo Claus herdenkt, presenteren we met extra veel eerbied en plezier zijn teksten tijdens SamenLezen. Zo ook vorige week in Brussel, in een groep met mensen met psychische kwetsbaarheid. We lezen een heel gekend gedicht van Claus:
“Ik heb nog aan niemand durven te vertellen dat ik al een maand thuis ben.”
“Ik wil een job vinden die ik graag doe tot aan mijn pensioen.”
Vrijdagnamiddag, de sneeuw maakt dat ik twee keer wegglijd voordat ik binnenwandel, mijn jas over een stoel hang en rondkijk of ik bekende gezichten zie. Zelfs in dit weer schuiven we met ons zessen aan tafel, en er komt nog een telefoontje van een samenlezer die laat weten dat hij zich niet door de witte vlokken waagt.
H. schuift vandaag voor het eerst mee aan, en heeft mij zonet al aan een reeks vragen onderworpen. Waarom werk ik met boeken? Wat betekent lezen voor mij, en voor de wereld? Hij monkellacht als ik antwoord dat literatuur de mooiste gids voor het leven kan zijn, en dat lezen voor mij zoiets is al ademen.
Hoe doe jij dat, een lezing geven over jouw boek voor mensen die minder goed Nederlands praten? “Gewoon”, antwoord ik dan. “Ik breng mijn boek mee en de kamishibai-versie met grote foto’s. Ik vraag om de stoelen in een halve cirkel te zetten. Ik vertel dat ik blij ben dat ze mij hebben uitgenodigd. En af en toe pas ik woorden aan.”
Ik ben op bezoek in een centrum voor basiseducatie. Zij is midden 20 en heeft in België leren lezen. Met een verlegen lach en tegelijkertijd ook met overtuiging vertelt ze dat ze graag een kinderboek wil schrijven, om de kinderen te vertellen over het leven in Soedan.
Ik werk als (loopbaan)coach samen met I love my job. In december stelden we aan al onze lezers, coachees en klanten zes eindejaarsvragen die er écht toe doen. Twee vragen beantwoordde ik zelf.
Hier lees je de tweede vraag, en mijn antwoord:
Welke overtuiging is er bij jou het afgelopen jaar gekanteld?
Wij drijven allemaal op overtuigingen. Overtuigingen sturen heel sterk hoe wij ons gedragen, ons voelen en ons doen. Soms kan jouw leven veranderen, als je een overtuiging verandert.
Ik werk ook als (loopbaan)coach samen met I love my job. In december stellen we aan al onze lezers, coachees en klanten zes eindejaarsvragen die er écht toe doen. Twee vragen beantwoordde ik zelf.
Zij: “Ik ga niet naar de oud-leerlingenavond van mijn middelbare school. Stel je voor dat ik moet vertellen dat ik weer ga studeren.”
Ik: “En als we dat nu eens omdenken?”
“Mama, wil jij een boekje voorlezen?”
Alledaagse vraag van mijn zoon, want wij lezen voortdurend voor.