Ik wil een job die ik graag doe tot aan mijn pensioen
“Ik wil een job vinden die ik graag doe tot aan mijn pensioen.”
“Ik wil een job vinden die ik graag doe tot aan mijn pensioen.”
Vrijdagnamiddag, de sneeuw maakt dat ik twee keer wegglijd voordat ik binnenwandel, mijn jas over een stoel hang en rondkijk of ik bekende gezichten zie. Zelfs in dit weer schuiven we met ons zessen aan tafel, en er komt nog een telefoontje van een samenlezer die laat weten dat hij zich niet door de witte vlokken waagt.
H. schuift vandaag voor het eerst mee aan, en heeft mij zonet al aan een reeks vragen onderworpen. Waarom werk ik met boeken? Wat betekent lezen voor mij, en voor de wereld? Hij monkellacht als ik antwoord dat literatuur de mooiste gids voor het leven kan zijn, en dat lezen voor mij zoiets is al ademen.
Hoe doe jij dat, een lezing geven over jouw boek voor mensen die minder goed Nederlands praten? “Gewoon”, antwoord ik dan. “Ik breng mijn boek mee en de kamishibai-versie met grote foto’s. Ik vraag om de stoelen in een halve cirkel te zetten. Ik vertel dat ik blij ben dat ze mij hebben uitgenodigd. En af en toe pas ik woorden aan.”
Ik ben op bezoek in een centrum voor basiseducatie. Zij is midden 20 en heeft in België leren lezen. Met een verlegen lach en tegelijkertijd ook met overtuiging vertelt ze dat ze graag een kinderboek wil schrijven, om de kinderen te vertellen over het leven in Soedan.
Ik werk als (loopbaan)coach samen met I love my job. In december stelden we aan al onze lezers, coachees en klanten zes eindejaarsvragen die er écht toe doen. Twee vragen beantwoordde ik zelf.
Hier lees je de tweede vraag, en mijn antwoord:
Welke overtuiging is er bij jou het afgelopen jaar gekanteld?
Wij drijven allemaal op overtuigingen. Overtuigingen sturen heel sterk hoe wij ons gedragen, ons voelen en ons doen. Soms kan jouw leven veranderen, als je een overtuiging verandert.
Ik werk ook als (loopbaan)coach samen met I love my job. In december stellen we aan al onze lezers, coachees en klanten zes eindejaarsvragen die er écht toe doen. Twee vragen beantwoordde ik zelf.
Zij: “Ik ga niet naar de oud-leerlingenavond van mijn middelbare school. Stel je voor dat ik moet vertellen dat ik weer ga studeren.”
Ik: “En als we dat nu eens omdenken?”
“Mama, wil jij een boekje voorlezen?”
Alledaagse vraag van mijn zoon, want wij lezen voortdurend voor.
Kijk es aan! Vorige week stond ik in De Morgen en mocht ik vertellen welke boeken mee mijn leven, zowel professioneel als privé, vormgeven. Natuurlijk ben ik superblij dat De Morgen mij hiervoor belde. Ik kreeg ook veel reacties op het stuk.
“Ik kreeg te veel stress van werken met afspraken. Nu komen de mensen binnen als ze willen. Er komt altijd wel weer iemand.”
Op donderdag 11 mei 2017 vertelden Marijke Sanctorum en ikzelf over het bijzondere verhaal van Samenlezen in Antwerpen, op ‘De kracht van vertellen’, een avond à la TED-talk in een volle Permekebibliotheek. We wilden vooral de stem van de deelnemers vertolken, en daarom hebben we maandenlang uitspraken van deelnemers verzameld en die als dialoog gebracht. En dat werkte! Enkele deelnemers zaten in de zaal, herkenden zichzelf en gingen daarover tijdens het drankje achter in gesprek met anderen.
Vorige week sloot ik een training zo af: ik vroeg de deelnemers om de persoon rechts van hen een compliment te geven. Wie een compliment ontving, was dan als volgende aan de beurt. Een persoonlijke kroon voor elke deelnemer terwijl iedereen luistert!