Ilona Plichart

Nieuws

Superdiverse kinderboeken: nog altijd groeiend

Diversiteit in kinderboeken

Op de dag dat overal berichten verschenen over de tanende leesvaardigheid van onze kinderen en jongeren, stond ik in Brugge voor een grote groep bibmedewerkers en leesbevorderaars. Ik was  door de VVBAD opgetrommeld als expert in toegankelijke en inclusieve kinderboeken – altijd uitdagend om daarover te praten.
Gelukkig was de ruimte gevuld met professionals die het helemaal zagen zitten om met mij in dialoog te gaan over de powerpoint met covers en de boeken die tactisch in het lokaal rondslingerden.

Zoveel criteria waaraan wij hopen dat kinderboekenmakers zullen voldoen: én vanzelfsprekend superdiversiteit tonen, én een superdiversiteit die inclusief is én toegankelijk zijn én daarnaast ook nog een echt mooi, goed literair-esthetisch boek afleveren. Je zou van minder een writers block krijgen, toch?

Via voorbeelden toonde ik aan dat er in jeugdboekenland al een hele weg afgelegd is, en dat tegelijkertijd stereotiepen nog altijd binnensluipen. Hoe jammer is het bijvoorbeeld dat de opa in Opa’s pride te oud/te zwak is om nog naar de pride te gaan, waardoor het kleinkind voor hem een alternatief organiseert. Superjammer voor al die dynamische grootouders toch… Die er heus genoeg van hebben dat ze nog al te vaak ziek, zwak (of erger nog: breiend!) afgebeeld worden. 
Gelukkig zijn er dan ook boeken als Mijn oma van Jan De Kinder, waar (een witte) oma niet heel vaak op de prenten te zien is… Ze heeft het immers te druk met waterskiën en parachutespringen.

Als ouders, leesbevorderaars, leerkrachten, bibmedewerkers enzovoort kunnen we gelukkig zorgen dat de combinatie van boeken inclusief is. En bovendien ook nog eens heel erg goed geschreven… Zoveel enthousiasme, kennis en bereidheid om het eens ander aan te pakken. Dat zijn de beste sessies om te mogen verzorgen!

Met jongeren samen lezen in de jongerenbibliotheek van Antwerpen

Kubus: samenlezen in de jongerenbib

Ze heten Emil, Fereh, Hanane, Keltoum, Liana, Loic, Siham en Wil.
Ze zijn tussen 18 en 25 jaar oud.
Ze wonen in of rond Antwerpen, studeren, werken, zitten ergens daartussen of combineren. Ze zijn jong en samen vormen ze een geweldige doorsnede van de jonge Antwerpse bevolking. Wat ze absoluut allemaal gemeen hebben? Ze lezen. Sommigen alleen fictie, sommigen zweren bij non-fictie. Hun huidige lievelingsboeken? Dat varieert van Dostojevski tot Binu Singh, van Alice Oseman tot een werk over creatieve generalisten, van Tahere Mafi via een insectengids tot Jennifer L. Armentrout. 

Alle acht hebben ze een zondag vrijgemaakt voor een crash course tot facilitator samen lezen, samen praten over boeken. Gelukzak die ik ben, mag ik met hen aan de slag. We duiken in een rauw fragment van Jason Reynolds en meteen aansluitend leg ik een gedicht van Tjitske Janssens voor. Armoede, gevoed worden door je geloof, de kracht van vriendschap, hoe je ouders begroeten… Meteen zitten we in een gesprek waarbij ik als facilitator dankbaar bedenk: hoe geweldig dat ik hiervoor mijn zondag heb gereserveerd.

De jongvolwassenen rond de tafel ontdooien helemaal als ze zelf oefenen in hun nieuwe rol als facilitator. Terwijl ze elk apart eerst vrezen dat ‘Kunstmatig’ van Esohe Weyden niet voor hen is, ontspint er zich al snel een uitwisseling waarin tegelijkertijd zoveel wijsheid en onzekerheid gedeeld wordt… We vinden herkenning bij elkaar, nieuwe perspectieven, niet-gedeelde ervaringen, de overvolle agenda’s van hun ouders of van zichzelf. We ervaren dat ook de gedichten ‘Terwijl’ van Judith Herzberg en ‘Pluk de dag’ van Cees Budding voor deze jongvolwassenen betekenis hebben…

Samen oefenen, ervaren hoe een gesprek een bocht kan nemen na een vraag of interventie. Rond de tafel zitten enkele verrassende natuurtalenten. Zij doen het meteen, op een veilige en authentieke manier een gesprek over een tekst leiden. Anderen ontplooien zich rustigaan tot gevatte observator, rustige grapjas of gevoelige deelnemer.

Het is heel bon ton om een stukje over een workshop aan jongeren af te sluiten met ‘ik kreeg er hoop van’. Laat ik het nog wat aandikken: uiteraard fietste ik met een vol hoofd en hoopvol hart richting station. Opnieuw ook met de overtuiging dat we het niet te ver moeten zoeken. Het blijft ontroerend hoe vlot een tekstfragment of een gedicht mensen tot een groep verbindt, hen laat vertellen, schoonheid laat vinden. Soms heb je niet veel toeters en bellen nodig.

Nu is’t aan hen. Deze kersverse facilitators gaan een eerste keer proefdraaien. Binnenkort oefenen wij samen verder en ik ben er gerust in: ze zullen mij verrassen met hun tekstkeuze!

Perfectionisme workshop 12 maart 2022

Workshop: Als perfectionisme jou moe maakt… zaterdag 12 maart 10u-11.30u ; Senses Mortsel

Perfectionisme is de ‘te-modus’:
… te goed willen doen
… te veel werken
… te moeilijk kunnen kiezen

Perfectionisme maakt ongelukkig en moe.
Het leidt tot dagen vol stress, tot burn-out en andere ziektes.

Tijdens deze workshop gaan we samen aan de slag:
° Je herkent de symptomen en gevolgen van (schadelijk) perfectionisme
° We doen alvast een eerste oefening
° We geven ook uitleg over het traject perfectionismecoaching (volgens de OCP-methodiek)
 
Praktisch:
° zaterdag 12 maart van 10u tot 11.30u in Senses Mortsel
° Prijs: 25 euro
° gastvrouw: Ilona Plichart, erkend Perfectionismecoach

° aanmelden via reload@sensespraktijkhuis.be 
° we zijn met max. 8 deelnemers, dus reserveren is nodig!

Ilona Plichart Coach langdurig zieken

Wie is er hier langdurig ziek?

Uiteraard zijn er langdurig zieken die ten onrechte een uitkering ontvangen. In mijn praktijk heb ik die eigenlijk nog niet ontmoet. Elke week zie ik wel enkele mensen met het etiket ‘langdurig ziek’ in mijn praktijk. Sommigen herstellen na een burn-out, anderen hebben kanker overwonnen en dan zijn er nog de mensen die lijden aan onverklaarbare ziektes (door artsen al dan niet toegeschreven aan bovenmatige stress)).
Elk verhaal is anders en is altijd complex. Te complex voor een kort bericht. Toch licht ik er graag twee aspecten uit.

Ilona Plichart Samen Lezen Den Teirling Elsene Hugo Claus

Reikhalzen als de giraffe van Hugo Claus

Als heel ons land Hugo Claus herdenkt, presenteren we met extra veel eerbied en plezier zijn teksten tijdens SamenLezen. Zo ook vorige week in Brussel, in een groep met mensen met psychische kwetsbaarheid. We lezen een heel gekend gedicht van Claus: